Z wyrazem niepokoju spojrzał na Hectora, miał liczne rany, zadrapania i najwyraźniej złamane kości, nie wyglądało to dobrze.
- Zanim cokolwiek zrobię muszę najpierw zdobyć jakieś zioła... - mruknął. Szybko odwrócił się i poszedł w kierunku jakichś łąk, lasów, równin, czegokolwiek gdzie mógł znaleźć coś potrzebnego. Opuścił tereny.

Dziękuję... - udało mu się wydusić. Po chwili zasnął. Majaczył coś przez sen, ale niedługo potem przestał.

Obudził się po kilku przespanych godzinach. Czuł się lepiej. - Gdzie znów poszła Lishia? - pytanie było skierowane do samego siebie. Ból już tak nie dokuczał jak przedtem. Spróbował wstać. Cóż, próba zakończyła się niepowodzeniem z dodatkiem kilku cichych jęknięć. Jak ja teraz będę polował?

Ostatnio edytowany przez Hector (2014-04-08 07:03:57)

Czuwał nad śpiącym raptorem z własnej woli i czekał na powrót przywódczyni, a gdy ta wróciła widział jej wściekłość i rządzę zemsty. Jednak Hector się obudził i próbował wstać, nie było to dobrym pomysłem.
- Nie wstawaj, wypoczywaj. Staraj się nie przemęczać, skakać, biegać, za niedługo powinieneś odzyskać władzę w łapach, ale teraz leż. - Mruknął do raptora i zwrócił się do Lishii.
- Co do salamandry chyba ją widziałem... A przynajmniej widziałem jakieś różowe płomienie, gdy szukałem ziół, a potem wracałem, było to nad Słonecznymi Skałami

-Tak to między innymi sprawa między tobą a nim, ale on jest od ciebie z trzydzieści razy większy. Wystarczy jedno porządne kłapnięcie jego dziobem a zmiażdży ci czaszkę. A co do salamandry, to uwierz mi. Życie dało mi ostrą szkołę, nie boję się niczego, skoczę nawet do przepaści i spróbuję się nie zabić żeby wykonać jej zadanie. Ostatnie zdanie bardziej wywarczała niż powiedziała. Nienawiść rosła w jej głowie, będzie musiała to wytłumaczyć na kolejnym spotkaniu. Gdy Proteus powiedział, że ostatnio widział salamandrę przy Słonecznych Skałach, wstała i rzuciła tylko -Idę do salamandry, nie będę atakować (na razie) tego szczura, bo nie chcę zrazić do siebie Havena i Yvette. Ruszyła przed siebie, poszukać "Obcego".

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-09 14:28:26)

Przydreptał na tereny klanu natury. Cóż, zanim dojdzie do swoich, warto zaznajomić się z innymi, aby w razie potrzeby wychwalić się wiedzą. Ogromny dinozaur plątał się nieopodal, Jonah był dla niego niczym bakteria, którą zobaczy dopiero po przybliżeniu łba do samej ziemi. Niżej leżał jakiś poobijany, niemalże konający raptor.
Jonah podszedł do niego z szyderczym uśmiechem.
- A dzień dobry kruszynko. Cóż się stało, żeś taki obolały i niemalże witający się ze śmiercią, hęę? - mówiąc to dreptał wokół nieraz przechodząc nadeń, tak jak padlinożerca cieszący się z przyszłego posiłku. Co róż oblizywał pysk, być może jak cicho go udusi, to ten gigant niczego nie zobaczy. Tak tak, idealny wręcz plan!
Jego kołnierz się otworzył. W przeciwieństwie do ciemnego i szarogranatowego ciała, rozmaite okręgi i wzory na błonie były soczyście niebieskie i turkusowe. Wyszczerzył złowieszczo kły okrążając być może przyszły obiad. Po chwili jednak gigant się poruszył i Jonah schował zwracający na siebie uwagę kołnierz. Skakał nad raptorem niczym podniecony co róż zbliżając pysk do szyi. Wąchał ją, nieraz otwierał paszczę i blisko niej kłapał szczękami.

Ostatnio edytowany przez Jonah (2014-04-09 17:23:57)

Przechylił pytająco łeb, a z jego gardzieli wydobył się pomruk.
-A do czegóż potrzebne Ci jest moje imię? Żeby wiedzieć kto jest oprawcą? Na kim się mścić? Na kim zawiesić psy? - wymieniał przebierając łapkami. Jonah był typowym wariatem z uszczerbkiem w głowie, tak jakby wyrwał się ze szpitala psychiatrycznego. Wiecznie rozdygotany i pełen energii. (ADHD)
Niemniej jednak jego czas bytowania tu dobiegł końca. Widział, że klan natury jest w rozsypce.
Rozejrzał się jeszcze raz, po czym czmychnął w puszczę.

zt.

Idąc do Doliny ujrzała od razu wielkiego zauropda i małą kropkę na ziemi. Poczuła także zapach przywódczyni która gdzieś pobiegła. Była chyba największym gadem w klanie. Podeszła powoli do zauropoda, miała nadzieję że nie pomyśli sobie że chce go skonsumować. Na ziemi leżał jakiś mini dinozaur. Był niczym kamyczek pomiędzy jej zębami. Przywitała się nieśmiało Witajcie, jestem Sierra. Mogę poznać Waszą godność? Zapytała przyjaźnie. Schyliła głowę w stronę malucha i poznała że to velociraptor.... który był mocno poturbowany.