Shahiid zjeżyła lekko porastające jej kark pióra na dźwięk głosu spinozaura, stworzenie przemawiało jednak łagodnie, więc po chwili jej napięcie minęło i ogarnął ją spokój. Poruszyła lekko głową, jak zaciekawiony ptak, mrugając złotymi oczyma i pomrukując cicho.
- Ja. - rzekła po chwili - Obserwowałam cię już od momentu wyjścia z wulkanu, nie wyglądałaś dobrze, więc zdecydowałam się za tobą podążyć.. Miałam dobre przeczucie.
Raptorzyca pochyliła się jeszcze raz aby napić się kilku łyków wody z rzeki. Głos miała nadal lekko ochrypnięty, ale wiedziała, że po kontakcie z wodą i odpoczynku przestanie odczuwać dyskomfort.
Zmierzyła wzrokiem pływające w rzece ryby, dobre w sam raz na posiłek. Powoli robiła się głodna.
- Nazywam się Shahiid - kontynuowała po upiciu kolejnych kilku łyków - Kto cię tak urządził?
Samica machała lekko ogonem z boku na bok, a zwitek czerwonaworudych piórek który go wieńczył poruszał się miękko pod wpływem jej ruchów. Widać było jasno, iż jest zaciekawiona.

- Zgadza się - odpowiedziała samica. Jej rozmówczyni najwidoczniej musiała wciąż być czujna po, prawdopodobnie, nieprzyjemnym w skutkach spotkaniu z jakimś innym klanem.. Co w sumie wyjaśniało sytuację. - Wybacz, że szłam za tobą bez słowa, ale.. - spojrzała po sobie, po czym zmierzyła wzrokiem Kamirę, wskazując porażającą różnicę w ich gabarytach - ..sama rozumiesz. Zanim opuściłam grupę rodzinną opowiadano mi różne historie o spinozaurach, żadna z nich nie była pozytywna.. A dotąd, nie licząc ciebie, nie spotkałam żadnego, nie miałam więc porównania. Ot, ciemnota i zabobony z terenów pustyń.
Shahiid podskoczyła, chwyciła w szczęki przelatującą obok niej ważkę i wylądowała w głośnym rozprysku wody. Deszcz kropli pokrył jej ciało i zwilżył część piór.
- Tułałam się tu i tam od czasu opuszczenia towarzyszy lęgu, byłam ciekawa świata. W taki oto sposób trafiłam tutaj. Urocze miejsce, na dodatek pełne wrażeń - Ciągnęła dalej, mając na myśli usuwające się zbocza klifów.

Shahiid schrupała kolejną upolowaną w przerwie między zdaniami ważkę. Lubiła je, od małego ćwiczyła zręczność uganiając się za owadami. "Prawda" - pomyślała - "Spinozaur nie najadłby się taką drobną istotką jak ja".
- Zwinniejsze, być może tak, ale w zwarciu słabsze, tacy jak ty mogą mnie nawet i niechcący rozdeptać - zaśmiała się - Aż boję się pomyśleć co takiego czai się w tutejszych kniejach, widząc twoje obrażenia.. Nie jestem fanką otwartej walki, dziwnie się czuję na myśl o tym, iż coś może chcieć czyjejś zguby, i jest na tyle silne aby uszkodzić kogoś twoich gabarytów.
Skupiła wzrok na pływającej u jej stóp rybie, spięła mięśnie, po czym upolowała, wykonawszy nagły ruch głową. Ryba znalazła się w powietrzu, po czym znikła w gardle Shahiid. Po pysku raptorzycy pociekły cienkie stróżki wody, migocząc na jej skórze.

Tropy zaprowadziły ją wprost ku rzece, w pobliżu wulkanu. Udało jej się tu dotrzeć dzięki dużym śladom, które Kamirah zostawiała na wyschniętej, spękanej ziemi, oraz przez chaos panujący nad klifami. Jeden z największych minusów bycia dużym? Oczywiście to, iż wszędzie zostawiało się po sobie zniszczenie i tropy.
Jednak Yve nie przyszła tu by rozmyślać. Przy rzecze zauważyła dwa kształty - jeden mniejszy, drugi większy. A więc spinozaur i raptor wreszcie się poznały... Przycupnęła na krawędzi ziemi i spojrzała w dół. Mogła czuć się bezpiecznie. Wrogie dinozaury znajdowały się na dnie "wąwozu", który powstał z na wpół wyschniętego koryta. Przywódczyni nie mogła jej zagrozić, nie miałaby jak się do niej wspiąć, była na to zbyt duża i ociężała. A poranioną łapa jej w tym nie pomagała. Jedynie ta mniejsza, raptorzyca, mogła to zrobić, ale nią się nie przejmowała.
- Jak tam nóżka, kijanko? - Zapytała z nieskrywanym rozbawieniem.

- Najwyraźniej ta wasza niezwykle ceniona suchość niektórym daję się we znaki i przez to zapuszczacie się na nasze tereny. I jaką to głupotą trzeba się wykazać, by polować na naszych ziemiach wprost pod nosem przywódcy. - Wymruczała z kpiną, posyłając spinozaurzycy pełne wyższości spojrzenie.
-  Nie dość, że głupia, to jeszcze musi ją bronić ktoś podwładny, bo inaczej nie ma odwagi się odezwać, godne podziwu. A jeśli zaś Ciebie interesuję me imię... - tu zwróciła się do mniejszej towarzyszki Kamirah. - Cóż, wiedz, iż nazywam się Yvette. - Rzekła, po czym zamilkła. Oczekiwała na jakiś odzew od przywódczyni ognia. Zapewne nie będzie to nic nowego, tylko puste groźby o tym, że Yve skończy w jej paszczy, bo jest tylko małą jaszczurką, czyli nic zbytnio interesującego.

- Niby dlaczego miałabym psuć sobie zabawę, zejść do was i zakończyć zabawę, pozbawiając klan ognia przywódczyni? - Tak, Yve nie wątpiła w swe umiejętności. Hamirah może i była większa, ale przez to mniej zręczniejsza i ociężała. Dodatkowo ich ostatnie spotkanie skończyło się ciężką raną na nodze i pysku u spinozaurzycy, zaś u niej tylko zadrapanie ogona. Gdyby jednak do walki włączyła się i młoda raptorzyca to wtedy Yve mogłaby mieć problem. Ale poza tym...

Zanudzając się na swoich terenach postanowił pójść za Yvette. Zanim jednak dotarł na tereny klanu ognia zahaczył o ziemie klanu natury. Cóż... każdy woli inne klimaty. Ślady przyjaciółki zaprowadziły go nad ogromny wąwóz w którym resztki wody były tak brudne, że niemożliwe do wypicia. Czerwone niebo nadawało całemu miejscu szkarłatną barwę, zaś on sam nie przejmując się niczym kroczył dopóty nie dostrzegł znajomych sylwetek. Stanął nieopodal Yvette, nad gadami z obcego klanu. Ponownie spinozaur, jednakże tym razem w towarzystwie młodego przedstawiciela gatunku jego przyjaciółki.
Wypuścił głośno powietrze z nosa oznaczające pogardę, gdy do nozdrzy dobiegł zapach kolejnego dinozaura, jednakże ów osobnika nie było przy nich.
- Jak miło dostrzec starą znajomą. - burknął donośnie, zaś jego niski gardłowy ton rozniósł się echem po okolicy. - Dalej rybojad cierpi pragnienie? - Zapytał lekceważąco wbijając po chwili wzrok w raptora z klanu ognia. Cóż, każdy nieproszony osobnik, wchodzący na jego tereny, musi się równać z tym iż nie będzie kumplem w oczach Havena.