- Uciekł – potwierdziła po raz wtóry Shahiid – gdybyśmy na własne ślepia tego nie widzieli, też nie potrafilibyśmy w to uwierzyć..
Po chwili zmieniła jednak ton, mówiąc spokojniej, niemalże bardziej uroczyście, i podchodząc do Kamiry kontynuowała:
- Jesteś dobrą przywódczynią, nikt z nas nie umie się rozdwoić. – Ciekawiło ją gdzie przywódczyni spędziła taki szmat czasu, uznała jednak, że zapyta o to później – Ty na domiar tego jesteś młoda, może masz po prostu mniej doświadczenia od innych przywódców, ale nie jest to coś, czego nie możesz zyskać wraz z czasem. Potrzebujesz zastępcy.. I być może sprawnego doradcy.
Zmrużyła oczy, kiedy przeszyła ją kolejna fala bólu dochodząca z ogona. Powoli rozumiała, że otrzymała coś więcej niż kilka siniaków; zapewne ma pogruchotane kości.. Całe szczęście, że nie w kluczowej części ciała, sztywny ogon Shahiid służył jej głównie jako przeciwwaga i pomoc w utrzymaniu równowagi podczas skomplikowanych ewolucji.. Rozumiała, że kaskaderskie wyczny i karkołomne pozycje będą teraz jakiś czas poza jej zasięgiem, chyba, że chce ryzykować krzywe zrośnięcie się kości i ból, który być może wyłączyłby ją z działania. Jakim cudem odczuła go dopiero teraz? Czyżby do jej móżdżku znowu strzeliła adrenalina podczas potyczki? Zapewne..
Z niechęcią odwróciła swe myśli od dosyć zmarniałego teraz ogona. Kości się zrosną, skóra się zregeneruje, pióra też powinny odrosnąć, więc i zyska swoje narzędzie, i kochany pióropusz, jeden z wielu którymi się chełpiła.
- Z niecierpliwością czekamy, aż wyjawisz nam co cię podczas twego wypadu spotkało – rzekła na koniec, podnosząc głowę ku górującej nad nią spinozaurzycy. Z boku mogło wyglądać to dość komicznie – jakby człowiek wgapiał się w wieżowiec. Shahiid zakręciło się lekko w głowie.

Raptorzyca z wyraźnym smutkiem spojrzała na odchodzącą towarzyszkę, odprowadzając ją wzrokiem dopóki nie znikła z pola jej widzenia. Rzeczywiście, w ich klanie brakowało spójności, brakowało wspólnego celu i współpracy jego członków, jakiegokolwiek poukładania. Potrzebny był im zastępca przywódcy..  Nie miała pojęcia jaka atmosfera panuje w innych klanach, podejrzewała, że w klanie wody może panować iście hitlerowski reżim, zwłaszcza z kimś takim na czele jak Haven.. Przywódczyni klanu natury wydawała jej się opiekuńcza, a przynajmniej tak ją zapamiętała podczas wcześniejszej potyczki, jednak i ona i jej klanowicze z kolei byli bardzo mało rozgarnięci.
- Obawiam się, że źle się dzieje w naszym klanie.. – szepnęła bardziej do siebie aniżeli do zgromadzonych towarzyszy.
Ponownie spojrzała na Kamirę, wciąż ciekawa jej historii.

Tereny niczyje były najlepszym miejscem do polowania. Las miał zapach wielu zwierząt, ssaków jak i zarówno dinozaurów. Spacerowała tak powoli, szukając odpowiedniej ofiary. Usłyszała jakieś głosy. Podeszła troszkę bliżej i zauważyła spinozaura i czerwoną raptorzycę. Spojrzała na nie z ukosa, po chwili zignorowała je i poszła dalej swoją drogą. Po dwóch godzinach wytężania wzroku zauważyła dużego samca parazaurolofa. Odłączył się od stada-najgorszy błąd- nie miała potrzeby czekać, rzuciła się na niego łapiąc za kark i z impetem uderzając nim o ziemię. Przystąpiła do uczty. Wyrywała kawały mięsa i w kilka minut został tylko ogołocony szkielet. Skierowała się od razu w stronę swoich terenów.

Rozluźnił mięśnie. Też byli z klanu ognia, więc może im zaufać. Ogon się zatrzymał. Raptorzyca ma kilka połamanych kości. Ślepia wraz z głową przekierowały się powoli na Spinozaurzycę. Na pewno przywódca. Pochylił głowę tak nisko, aby okazać niższe stanowisko w hierarchii. Wzrok znów przeniósł się na Raptorzycę. Głowa została podniesiona. Jak się nazywają? Zapytał - Czy mogę poznać wasze imiona? Przechylił nieznacznie pysk.