Zagłębiał się w lesie szukając odpowiednich roślin. Szybko znalazł jeden pęd dzikiej róży i bluszczu, zerwał również bzy i niezapominajki. Były to podstawowe składniki, do tego typu ran,szukał również niebieskiej orchidei i aloesu, które były pomocne w takich przypadkach, ale udało mu się znaleźć tylko trochę aloesu. Z takim zaopatrzeniem zawrócił się do doliny.

Dotarł do puszczy na jego drugich ulubionych terenach - równinach. Widział jakiegoś przerośniętego słonia, którego uniesiona trąba sięgała do kosmosu. Na jego pysku zagościło zniesmaczenie, po czym kątem oka dostrzegł również samicę z klanu ognia. Yvette tu była... - przemknęło mu przez myśl gdy obwąchał rozdarcia na korze jednego z drzew.

Usłyszawszy za sobą głos Yvette odwrócił się na przysłowiowej pięcie, jednakże to nie była ona. Zapewne jakaś zastępczyni klanu ognia czy natury, która szuka zaczepki po tym, co zrobił Hectorowi.
Otaksował ją wzrokiem pełnym wyrzutu. To z pewnością nie była Yve, jej zapach był zupełnie inny, taki nijaki oraz jednocześnie pusty i bez większego znaczenia. Być może nie należy ona do żadnego klanu? Postanowił przerwać niezręczną chwilę ciszy w której to on nie powiedział nic, prócz nieprzyjemnego i burkliwego wgapiania się w nią.
- Jakimi priorytetami się kierujesz, mając czelność zaczepiać mnie na niczyich terenach? Chęć dołączenia do klanu należy zgłaszać na terenach wybranego klanu dla przywódcy oraz jego zastępcy, a nie wyłapując go, gdy ten spaceruje i zwiedza resztę świata. - mruknął taksując ją wzrokiem od góry do dołu. Niektóre fakty się pokrywały, inny zaś nie. Ostatnimi czasy dużo nowych twarzy pojawiało się w Arcanie, jednakże Yvette również nie było bardzo długo. Być może to ma związek z tym gadem?

Zamruczał przeciągle. No tak, Laniette. Yve nie było długo, a zaraz po spotkaniu czmychnęła na wschodnie tereny,
- Niech będzie, że Ci wierzę, aczkolwiek spróbuj jak najszybciej nabrać zapachu klanu wody. - wymamrotał i rzucił jej znaczące spojrzenie, aby poszła za nim.

z.t

Po kilkugodzinnej wędrówce rdzawe zarośla zaczęły powoli ustępować miejsca górskiej, soczystozielonej roślinności. Jakiś czas później Shahiid znalazła się w gęstym lesie, gdzie poszycie pokrywało miękkie listowie, kłujące lekko stopy przy każdym kroku. Shahiid nie było jeszcze na tych terenach, toteż z ciekawością rozglądała się po okolicy, węsząc jednocześnie w powietrzu. Obserwowała wędrującego ceratopsa, i z zainteresowaniem lustrowała jak istota siada obok głazu aby, najprawdopodobniej, poobserwować niebo. To jej się spodobało, Shahiid sama chętnie dawała się ponieść marzeniom, o ile sytuacja i warunki na to pozwalały, co ostatnio zdarzało się dość rzadko.
W oddali słyszała głosy innych dinozaurów, toteż zatrzymała się nasłuchując czujnie. Jakiś czas później głosy oddaliły się, pozostawiając po sobie jedynie nikły zapach gadów z klanu wody. Raptorzyca wzruszyła ramionami i powędrowała dalej, omijając nieco większym łukiem źródło owej perfumy. Nieśpieszno było jej spotykać się z tymi dinozaurami ponownie.
Kiedy była pewna, że jest w okolicy sama, wraz z zapatrzonym w firmament gadem, postanowiła podejść do niego bliżej.
- Mogę się dosiąść? - zapytała, nie wytężając zbytnio głosu, kiedy znalazła się, jak się spodziewała, w granicy słuchu zwierzęcia. Zaczekała taktownie na reakcję nowego towarzysza, lub towarzyszki.

Ostatnio edytowany przez Shahiid (2014-04-09 12:23:03)

Shahiid skinęła głową i ułożyła się obok towarzyszki, jak wnioskowała po głosie dinozaura.
- Tak, jesteśmy z tego samego klanu – potwierdziła – Czemu trzymasz się zawsze na uboczu? Wiem, że klan wpadł w drobne.. tarapaty, ale może nie będzie tak bez przerwy, nie przynosimy pecha, chyba – zaśmiała się i spojrzała na towarzyszkę złotymi oczami; była w porównaniu z nią drobnych rozmiarów. Wszystko dookoła było w tej krainie większe od niej, no, może oprócz Hectora.. Powoli zaczęła się do tego przyzwyczajać.
- Jak cię zwą, rogata istoto? – zapytała po chwili.
Węszyła w powietrzu, badając obecne w nim zapachy. Woń klanu wody słabła coraz bardziej, co wywołało u niej poczucie ulgi. Jeszcze jakiś czas urlopu od tych zabijaków, napawajmy się nim i wyciśnijmy z tego ile się da.
Poruszyła pierzastym czubem u podstawy czaszki i zamruczała cicho.

Oczy raptorzycy zwróciły się ku nadchodzącemu rozmówcy, napotykając rosłe stworzenie o fascynującej aparycji. Co drugi to lepszy – pomyślała, ten nawet ma jakieś ozdoby przy łbie.
Przekrzywiła z zaciekawieniem głowę, mierząc gościa wzrokiem.
- Zwiedzamy, piękne miejsce.. A może się mylę? Czasem miło jest przejść się nieco po innych terenach niż te klanu ognia.. Nie mam nic do nich, ale od małego nie lubię siedzieć w miejscu – dodała.
Spoglądała teraz wyczekująco na dilophozaura, lustrując go od stóp do głów bystrymi oczyma.  W jakiś sposób nie czuła się zagrożona. Może to kolejna istota z jej klanu, której nie zdążyła dotąd poznać dzięki fermentowi ostatnich dni?