Przechodząc pod ogromnym drzewem, obróciła się by podziwiać jego ogrom. Biegało tu mnóstwo małych jaszczórek więc połapała kilka by zaspokoić głód który powoli się wzmagał. Przycupnęła na skale i poczekała aż młody velociraptor do niej przyjdzie.

-Nie pomagam im. W pewnym sensie. Podzielam z tobą opinię o ich przywódczyni,
lecz nie oznacza to że wszyscy to idioci.- Wciąż podziwiała piękne otoczenie. Fakt, przywódca klanu ognia nie należał do geniuszy, sama jej nie lubiła. Klan ognia oczywiście nie należał do jej ulubionych i nie wiedziała sama czemu pomogła tej raptorzycy.
-Tak pewnie byłabym smacznym kąskiem - Powiedziała żartobliwie - Moim zdaniem nie są źli, po prostu..hmm... niepohamowani i żywiołowi.-
Podeszła nieco bliżej dinozaura, wspięła się na skałę i wypatrywała czegoś w oddali.
- Jak cię zwą?- Spytała łagodnie.

W oczekiwaniu na velociraptora, poczuła obcy zapach nowego dinozaura. Obróciła się w stronę i niemalże się przestraszyła. W ich stronę zmierzał ogromny zauropod który pochylając głowę mrukną coś. Wyglądał na bardzo odważnego, lecz miała wątpliwości czy jest on intruzem czy z klanu natury
- Jesteś z klanu natury? Jeśli nie będę musiała cię zabić.- Tak na prawdę raczej by go przepędziła niż zjadła bo akurat nie była głodna. - Jak cię zwą?- Zerkała na niego z ukosa, mając nadzieję że zauropod nie ma wrogich zamiarów, bo w klanie zawsze przydadzą się wielcy roślinożercy chociażby jako wojownicy.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-02 18:06:51)

Raptor wybiegł z zarośli i zobaczył trzy dinozaury. Była tam przywódczyni klanu i Davis. Niedaleko ujrzał wielkiego roślinożercę. Podszedł bliżej. Zauważył, że prowadzą rozmowę. Zbliżył się na odległość dwudziestu metrów.
Co to za zebranie? - spytał, a po chwili rzucił do giganta - A ty kim jesteś?

Nazywam się Hector i proszę, zwracaj się do mnie po imieniu - poprosił raptor, a olbrzyma  zapytał ponownie - To w końcu kim jesteś?

Chciał coś powiedzieć, ale Lishia odeszła. Wtedy zauważył kolejnego dinozaura, tam małego, że ledwo go zauważył, przyjrzał mu się i powiedział.
- Jeśli wcześniej nie słyszałeś i chcesz wiedzieć zwą mnie Proteus, Hectorze. - Mruknął. Wtedy mały zaczął coś mówić cicho do siebie i gdzieś pobiegł. Proteus został sam. Czuł głód, więc postanowił się czymś najeść. Jedynym drzewem godnym uwagi było olbrzymie białe drzewo, do którego podszedł i ostrożnie zaczął zrywać listki i je zjadać. Mimo, że liście były białe to nie różniły się smakiem od innych. Jadł tak długo aż zaspokoił głód.

Szła bardzo szybko, ponieważ obawiała się że stan Hektora się pogorszy. Wchodząc do doliny zaczęła gorączkowo wypatrywać Proteusa. Dostrzegła go na horyzoncie, spokojnie skubał sobie liście. Podbiegła do niego i położyła Hektora niedaleko siebie -Proteusie pomóż mu, został zrzucony do urwiska, nie potrafi chodzić boję się że ma złamane nogi- Ta myśl ją przerażała. Gdyby Hektor złamał sobie chociaż jedną nogę, byłby najprawdopodobniej skazany na śmierć.
- I czy mógłbyś też opatrzyć moje rany?- Skaleczenia, jakie odniosła po tym, jak została opętana znowu się otwarły, wskutek czego zaczęły ponownie boleć i piec.