Przywedrowala do Skal pokoju. Nie zwracajac zbytniej uwagi na otoczenie wskoczyla na skale i przycupnela na jej szczycie.
Byla tu juz samica klanu natury, ktora spotkala w wulkanie, podczas walki z klanem ognia. Byla to albo zastepczyni, albo przywodca. Ziewnela rozdzierajaco i czekala .

Pozostali już byli. Dopiero teraz przekonała się o ogromie samicy spinozaura, oraz o chytrości w oczach niebieskiej raptorki. Siedziały więc tak w ciszy, mijały minuty a żadna z nich nie chciała się odezwać. Nie cierpiła takiej grobowej ciszy a więc postanowiła że ona jako pierwsza zabierze głos. Wstała, otrzepała się i uniosła lekko głowę.
-Nie cierpię takiej ciszy, więc może zaczniemy od przedstawienie się? Ja jestem Lishia i jestem przywódcą klanu natury.- Nic lepszego nie wymyśliła. Dobrze by było znać imiona zastępców i przywódców. Nie spuszczała oka z spinozaurzycy, przypominała jej kogoś... I to bardzo...

Siedziała tylko i słuchała.
Wpatrywała się w Lishie, co chwila przelatywała jej myśl przez obolałą głowę ~Przecież ja ją kojarzę~
Postanowiła zabrać głos:
- Kto powiedział że mamy jakąkolwiek wojnę? Połowa twojego klanu wtargnęła na mój teren, jako iż ty zaatakowałeś mnie wraz z twoją jakże przesympatyczną koleżanką, gdy weszłam na twoje ziemie, ja miałam prawo atakować ciebie gdy ty stawiłeś łapę na mojej.
Jej klan miał już kilku członków, jednakże nadal brakowało zastępcy. No cóż, być może znajdzie się jakiś w najbliższym czasie.

- Klan natury ma jak na razie mało członków Havenie, lecz mogłabym rozważyć kilka pomysłów w sprawie wojny która MOŻE nadejść. Z racji tego,iż mój klan się nie wtrącał , nie będziemy oczywiście brać udziału w żadnych bijatykach które nas nie dotyczą. Gdyby doszło do wojny, nie chcę nikogo widzieć na moich terenach- To były jej "wymagania". Nagle poczuła, jakby ktoś jej wywrócił wnętrzności do góry nogami. Była głodna, ale nie mogła teraz tak po prostu sobie odejść.
- Oczywiście chętnie włączę się w ustalanie wynagrodzenia, czy jak to tam naziwiecie-
W słowach Haven, było słychać pewność. Uważa się za lepszego?
W jej głowie cały czas kołatała się myśl-Gdzie ja widziałam tą Kamirę? 
Usłyszała jak coś obok nich przechodzi. Powęszyła i poczuła zająca. Nie mogła już wytrzymać, więc tylko zamachnęła się paszczą i po chwili zając był w jej zębach. Ciepły smak krwi spłyną do jej gardła, połknęła go w całości. Ni obchodziło ją że jest na "zebraniu", była zbyt głodna.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-04 15:14:59)

Zasyczała z irytacją. Nie mogła się powstrzymać. Była szpiegiem, zawsze chodziła gdzie popadnie i szukała ciekawych miejsc, kryjówek, poznawała tereny wroga.
Nawet jeśli klan natury był pokojowo nastawiony trzymanie się z dala od tych terenów będzie dla niej wyzwaniem. Swoje tereny znała, klanu ognia również. Do zwiedzenia zostały jej tylko tereny niczyje.
A do wojny zapewne dojdzie, jeśli klan ognia nie zmieni swego zachowania, tego była pewna. Zachowała jednak milczenie, w końcu jej głos niewiele by zmienił.

- Zgadzam się z Khamirą w jednym: ogień i woda są od tysięcy lat sobie wrogie. Nie ukrywam jednak, że natura także nie przepada za ogniem. Jeżeli chcielibyście się bić, to proszę się przenieść na tereny niczyje- Nie wyobrażała sobie, żeby podczas wojny, gdy ona będzie sobie spacerowała po swoim terytorium, nagle miałaby spotkać jakiegoś zakrwawionego dinozaura. - To może postaramy się o jakąś ugodę? Tak jak wcześniej powiedział Haven, z korzyściami dla obu stron. A to,że członkowie mojego klanu się rozeszli na wszystkie cztery strony świata, wynika tylko z tego że niemieli jeszcze przywódcy. Obróciła łeb w stronę Khamirah. Rany skąd ja ją znam? Nie daje mi to spokoju.

Wysłuchał co mieli do powiedzenia wszyscy, zaś gdy już miał się odezwać do jego wrażliwego nosa doszedł kolejny zapach. Odwrócił się momentalnie w jego stronę i kłapnął pyskiem za skałę. Na początku sądził, iż to może być zastępca klanu natury, jednakże w jego pysku utkwił ogon młodego raptora, który na terenach klanu ognia przebiegł mu pod łapami.
Haven był zirytowany, wszyscy dobrze wiedzą, że na spotkaniach mogą być jedynie przywódcy. Posłał pogardliwy wzrok dla jego Pani, po czym rzucił gada z powrotem na ziemie, przed jej nogami.
- Lepiej porozmawiaj z nim natychmiastowo, żeby stąd odszedł, w innym wypadku wyrzucę go własnoręcznie. - burknął i zaniechał dalszego odzywania się. Nie miał zamiaru ukazywać swoich planów w towarzystwie nieproszonego gościa.