Czaił się między głazami. Lekki wiatr szeleścił między wysokimi trawami. Jako ofiarę upatrzył sobie młodego, zdezorientowanego Dryozaura. Był niewiele mniejszy od velociraptora. Smaczny kąsek sobie wypatrzyłeś jak mniemam - odezwał się Strike. Hector go zignorował. Zaszarżował na roślinożercę. Uciekł, myślał patrząc na biegnącego dinozaura. Będę musiał jeść te jaszczurki. Biegało mu między nogami ich mnóstwo.
Nieźle się zmęczył nim zaspokoił całkowicie swój wielki głód. Syty i szczęśliwy poszedł na swoje tereny.

Ostatnio edytowany przez Hector (2014-04-05 11:47:35)

Myślą ciągnięty przyszedł do jaszczurki. Skoro potrafiła zmienić raptora w spinozaura, to ze zmianą ogólnego wizerunku nie będzie problemu? Szedł i szedł znudzony, aż w końcu dostrzegł. Leżała tam, jak rozdeptana skórka banana, na skale. Podszedł doń i nie zwlekając rzekł.
- Przerośnięta różowa gadzino? Teraz na oczekuję od Ciebie wyzwania. Podobno są one niewykonalne, oraz zupełnie odwrotne wobec charakteru i zachowania. Czymże mnie zaszczycisz? - wymamrotał przychylając ku niej łeb.

W pozycji pokazującej jej pewność i gotowość stała na wzgórzu, w pewnej odległości od różowej gadziny. Jej płomienie przyprawiały ją o ciarki z podniecenia. Haven najwyraźniej chciał coś od salamandry, bo stał tam z niezadowoloną miną, gdy ta coś do niego powiedziała. Pewnie dała mu takie zadanie, co zepsuje jego godność. Zeszła z wzgórza. W normalnej sytuacji podbiegła by do niego i spytała "grzecznie" czy czegoś potrzebuje. Była tym zniesmaczona. Z jej pyska wydobywało się lekkie powarkiwanie aż w końcu przeszło w donośny ryk. Wymknęło jej się to, więc teraz salamandra na pewno wie że tu jest. Ponownie wspięła się na wzgórze i zobaczyła, iż gadzina spokojnie sobie drzemie. Zeszła do niej, jej ciało przepełniała adrenalina, była zwarta i gotowa, mięśnie napinały się gotowe wykonać każdą czynność. Poczekała aż Haven sobie pójdzie i podeszła blisko różowego gada -]Wybacz mi, że przerywam Twoją drzemkę, lecz słyszałam że ponoć spełniasz jedną zachciankę każdego kto wykona zlecone przez ciebie zadanie.- Powiedziała z uprzejmością. Nie chciała zdenerwować tej osobliwości, więc starała zachować się jak najmniej chamsko.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-10 16:37:29)

Na horyzoncie pojawiła się szara poświata, wstawał świt. Wtedy usłyszała ryk jakiegoś zwierzaka i po chwili jej oczom ukazał się przerośnięty, zielony piejący, na znak nowego dnia, kogut. Na dodatek ów kurczak miał czelność podchodzić do niej blisko. Zbyt blisko jak na gust Laniette. Podniosła na zdenerwowanego dinozaura spojrzenie pełne wyrzutu, ignorując poczynania Haven'a.
- Tak, mój dzielny jeleniu, mogę to zrobić, o ile oczywiście będziesz w stanie wykonać zadanie - miała wrażenie, że przywódczyni natury stara jej się podlizać. - A jeśli nie możesz się już tego doczekać... Cóż, Twą misją jest udać się na tereny klanu wody i upolować dla mnie jakąś zdobycz tuż pod nosem tamtejszych przywódców. Lecz nie próbuj mi przynieść byle płotki z jakiejś rzeki, zdobycz ma być porządniejsza.

Ponownie dotarł do Laniette - miał nadzieje, iż po raz ostatni. Stanął nad nią widocznie zirytowany, wlepiając pełen pretensji wzrok w jej wypolerowaną glacę, w której mógł się przejrzeć, jak w lusterku.
- Nie przedłużając. Łaknę zmiany wizerunku... ogólnego wyglądu. - burknął, czekając. Wiedział, iż może ona znowu wywinąć jakiś numer, więc na wszelki wypadek cofnął się parę kroków w tył.

Spojrzał na nią z góry niewzruszony.
- Aha - mruknął, marszcząc czoło, po czym odszedł.

z.t

Czekała długo, ale zielony kogut nie powracał. Czyżby nie podołał zadaniu, które powierzyła jej Laniette? Rozmyślania salamandry przerwało pojawienie się jakiegoś dinozaura. Nie była to jednak Lishia lecz ktoś inny. Wysłuchała jej słów i odpowiedziała.
- Nie chcesz mi w niczym przeszkadzać, lecz to robisz - stwierdziła fakt. -Cóż, jesteś wojowniczką, czyż nie? Więc nie dla Ciebie misję, by coś upolować, co miał zrobić ostatni śmiałek. A więc skoro umiesz walczyć to udowodnij. Porwij kogoś i przyprowadź tu.