Podążając za Haven'em dotarła nad rzekę. Nie zwracając na niego zbytniej uwagi zatopiła się w myślach. Niegdyś mogłaby wskoczyć na jedną z dużych głazów, może nawet wrak statku, których było tu kilka. Teraz było to niemożliwe.
Również nie mogła już tak idealnie się maskować, barwą pasowała bardziej do klanu ognia, a na dodatek była teraz ogromna. Nie wyobrażała sobie jak mogłaby dalej uchodzić za szpiega.
Musiała pomyśleć nad inną rolą w klanie, prócz oczywiście zastępcy. Wojownika odrzuciła już na wstępie - był nim Haven.
Uzdrowicielka... według niej była to nudna robota, łowcą również nie zamierzała być, zbędna praca, każdy poluję za siebie. Jedynym wyborem stanowiła ranga zwiadowcy. Patrolowała tereny swoje i wroga, było to trochę podobne do roli szpiega, który tak jej zawsze odpowiadał. Pogrążona w myślach stała oparta o skałę.

Nagle z jej myśli wyrwał ją jakiś przemiły gość, który usiadł jej na grzbiecie mówiąc coś. Instynktownie odskoczyła, zrzucając z grzbietu dinozaura. Okazało się, iż jest to Martis, który tak wychwalał niedawno klan wody.
- Musisz bez słowa uprzedzenia siadać mi na grzbiecie i o czymś marudzić? - Mruknęła z niezadowoleniem.
- I nie martw się, nikt jeszcze nie sprostał mym wymaganiom, bym mogła się kimś zainteresować. I gdybyś się nie orientował to rozmawiasz z Yvette. Tylko po małej metamorfozie. - Była ciekawa, czy ten osobnik szybciej jej uwierzy, czy jak Haven zachowa jakieś podejrzenia. Cóż, o dziwo powoli już ją zaczynało to męczyć, iż musiała się każdemu przedstawiać od nowa, no ale... Równie dobrze mogła teraz krążyć po innych terenach, a inni nie będą wiedzieć z kim mają tak naprawdę do czynienia.

Przyczaiła się niedaleko. Havena już tu nie było, został tylko ten przerośnięty patyczak i Yvette... po małej metamorfozie? No cóż, zadanie jakie wyznaczyła jej salamandra musiało wymagać ostrożności i sprawności. Niedaleko tych dwojga pasło się stado potężnych mamenchizaurów. Były tam cztery samce i samice, żadnych młodych. Chodziły tam i z powrotem za niewielkim wzniesieniem. Musiała zaatakować samca. Jej jedyną szansą na szybkie uśmiercenie giganta było przebicie jego tchawicy. Skradała się jak najbliżej upatrzonego dinozaura, uważając jednocześnie na Yvette i Matrisa(czy jak mu tam). Wyczuła idealną chwilę, samiec odwrócił się bokiem do niej wystawiając szyję w zasięgu jej szczęk. Ruszyła pędem na niego i  skoczyła do jego gardła. Tempak, nawet się nie zorientował a już nie żył. Reszta stada rozproszyła się w popłochu a ona zaczęła bardzo szybko ciągnąć swoją zdobycz do różowej salamandry. Oby Yvette i patyczak się nie zorientowali.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-10 19:54:03)

Yvette vs Lishia
S: 9 vs W: 4 - 5
Z: 4 vs Sz: 3 - 1
Sz: 5 vs Z: 4 - 1
W: 8 vs S: 9 - -1


Statystyki dla Yve:
Siła 5: Zadajesz pięciokrotnie większe obrażenia.
Zręczność 1: Masz większą możliwość na uniknięcie ciosu.
Szybkość 1: Masz większą możliwość na zadanie ciosu.
Wytrzymałość -1: Otrzymujesz nieco większe obrażenia.

Statystyki dla Lishii:
Siła 1: Zadajesz nieco większe obrażenia.
Zręczność -1: Masz mniejszą możliwość na unikniecie ciosu.
Szybkość -1: Masz mniejszą możliwość na zadanie celnego ciosu.
Wytrzymałość -5: Otrzymujesz pięciokrotnie większe obrażenia.

Po długiej wędrówce trafił nad rzekę. Wziął głęboki łyk wody, jednakże po chwili pobiegł truchtem w stronę z której dobiegały ryki.
Wyszedł zza wzgórza, przed którym było kolejne o płaskim gruncie, leżał tam przynajmniej dwa razy większy od niego niebieski gad. Przysiadł się obok niego i wspólnie zaczął obserwować walkę.
- Niezłe przedstawienie się szykuje, co kamracie? Kim w ogóle żeś jest w naszym klanie?

Upadła na ziemię. Yvette oszalała. No cóż... nie dziwiła się jej, nie rozumiała w ogóle o co chodzi, nikt w tym klanie nie potrafił słuchać. Gdy złapała ją za kark, ból przedarł się do jej głowy, zaczęła ryczeć, lecz na szczęście udało jej się oswobodzić nogia Yvette znalazła się tuż pod jej szponami więc bez chwili namysłu rozorała jej brzuch pazurami, prawie przebijając jej flaki. Usłyszała jak ziemia drży i zobaczyła jak karcharodontozaur atakuje Yvette... Po chwili poznała.. nie mogła w to uwierzyć.. To była Sierra! Jej przyjaciółka! Znały się tak dobrze, że chyba aż za bardzo. Wróciła z powrotem do walki, nadal kopiąc nogami w brzuch Yvette.

Katem oka zauwazyla jakis ruch za soba. Wywarczala z irytacja, gdy do ataku wlaczyla sie jakas czerwona larwa z krwiakiem nad okiem. Uchylila sie, a kly cielaka trafily w proznie. Wtedy jednak tamta zaatakowala jej grzbiet - debilne posuniecie. Pogryziony zagiel nie zrobi jej az takiej wielkiej roznicy. Wtedy jednak do akcji wkroczyl gigabtozaur, a Yvette mogla zajac sie zielona kretynka, ktora miala czelnosc, by polowac na jej terenach. Zostawila rozszarpany kark, by  atakowac bezposrednio leb. Dlugi pysk objal mala glowe przeciwniczki.  Jej kiel wbil sie w oko, a pod szczekami poczula trzask pekajacej czaszki. Po chwili puscila niesmaczna papke, ktora zostala z lba Lishi i odsunele sie troche. Nie wiedziala, czy ten chwast w ogole jeszcze zdola sie podniesc.